Η αλήθεια των ανθρώπων
Η αφορμή ήρθε από την κινητοποίηση των ανθρώπων του συλλόγου ΗΠΑΡΧΩ σχετικά με τη μη πραγματοποίηση μεταμόσχευσης ήπατος στο Ιπποκράτειο της Θεσσαλονίκης γιατί οι αναισθησιολόγοι δεν εργάζονται σαββατοκύριακο.
Ξεκινάω με το ότι δεν υπάρχει δικαιολογία για τη μη πραγματοποίηση μεταμόσχευσης. Απλά δεν υπάρχει…
Κι έπειτα θα στραφώ στο κομμάτι των συλλόγων ασθενών.
Η σημασία ύπαρξής τους.
Μιλάω καθημερινά με ανθρώπους από διάφορους και διαφορετικούς συλλόγους ασθενών και ομοσπονδίες.
Άλλες φορές από κοντά, άλλες φορές τηλεφωνικά και πολύ συχνά μέσω των social media.
Θα ξεκινήσω αντίστροφα.
Οι επαφές μέσω των social media συνήθως αφορούν πιο ευχάριστα γεγονότα.
Όπως προσκλήσεις για εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα. Εκδηλώσεις ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του κοινού σχετικά με μια ασθένεια, με τις ιατρικές εξελίξεις που υπάρχουν γι΄ αυτή…
Η τηλεφωνική επικοινωνία γίνεται συνήθως για κάτι σοβαρό και επείγον.
Μια μεταμόσχευση που δεν έγινε…
Θεραπεία που αναβλήθηκε
Ακόμα και μια ράμπα που δεν μπήκε ποτέ…
Τηλεφωνική επικοινωνία οποιαδήποτε ώρα της μέρας (και σαββατοκύριακο).
Κι όταν κάτι προετοιμάζεται κανονίζουμε και συναντήσεις από κοντά.
Σκεφτόμουν όλες αυτά τα χρόνια, όλους αυτούς τους ανθρώπους που αγωνίζονται για ένα καλύτερο μέλλον για όλους τους συνασθενείς τους. Πόσα ξενύχτια, τηλεφωνήματα με τις αρμόδιες αρχές, με όλους εμάς τους δημοσιογράφους…
Πολλές φορές τα πράγματα είναι δύσκολα.
Έχουν ν΄ αντιμετωπίσουν τη γραφειοκρατία, προϊστορικούς νόμους, αναλγησία και πόρτες κλειστές.
Κι όμως με πείσμα και επιμονή βρίσκουν πολλές φορές λύσεις για τους συνανθρώπους μας που βρίσκονται σε αδιέξοδο.
Μ΄ έχει εντυπωσιάσει το κοινό χαρακτηριστικό των συμμετεχόντων στους συλλόγους ασθενών : το πείσμα.
Μιλούσα με πρόεδρο συλλόγου ασθενών και μου έλεγε με αφοπλιστική ειλικρίνεια πως φίλη της τη ρώτησε πως γίνεται να μην έχει χρόνο για βόλτα ή διακοπές, αφού είναι συνταξιούχος;
Ναι, δεν έχει χρόνο. Η συνομιλία μας για κάποιο θέμα που είχε προκύψει έγινε Σάββατο πρωί.
Μετά το σούπερ μάρκετ και για τις δύο…
Και δεν είναι η πρώτη φορά, ούτε η εξαίρεση.
Μου έρχεται στο μυαλό άλλη φίλη- πρόεδρος συλλόγου ασθενών. Μοιράζαμε μαζί φυλλάδια στον πεζόδρομο της Κοραή με αφορμή την παγκόσμια ημέρα της πάθησης που εκπροσωπούσε. Είχα πάει για συνέντευξη με κάμερα και τελικά μοιράζαμε μαζί φυλλάδια.
Ζητούσα από τον κόσμο να πάρει φυλλάδιο κι έφευγαν λες και είχαμε μεταδοτική ασθένεια. Θυμάμαι με κοίταζε χαμογελαστή γιατί είχα εκνευριστεί πολύ.
Μου ζήτησε να ηρεμήσω και αν ήθελα να συνεχίσω να μην το παίρνω προσωπικά αλλά να δείξω … κατανόηση.
Μου εξήγησε ότι ο κόσμος αποφεύγει ό,τι έχει να κάνει με ασθένειες λες και θα κολλήσει.
Κι όμως υπάρχουν και όμορφες στιγμές.
Αρχές καλοκαιριού στο Φλοίσβο για την καθιερωμένη γιορτή άλλου συλλόγου.
Κόσμος χαμογελαστός, μουσική, χαρά….
Ακόμα και τώρα χαμογελώ.
Κι όμως υπάρχει και η άλλη πλευρά : έχουμε κλάψει μαζί…
Κι αυτό είναι το πιο δύσκολο βέβαια.
Ο χτύπος του τηλεφώνου και η σπασμένη από τη συγκίνηση φωνή να μου ανακοινώνει πως μια μάνα έχασε το κορίτσι της.
Ο πρόεδρος άλλου συλλόγου έφυγε νωρίς από τη ζωή…
Δεν είχα σκοπό να «βαρύνω» το κλίμα, όμως αυτή είναι η πραγματικότητα…
Ας συνεχίζω όμως κείμενο με κάτι πρόσφατο.
Χθες, είχα μια συζήτηση με έναν γιατρό, επιστημονικό σύμβουλο σε σύλλογο ασθενών. Συζητούσαμε για το πόσο σημαντικό είναι ν ακούγεται η φωνή των ασθενών στην πολιτεία και η συμμετοχή τους στα κέντρα αποφάσεων.
Κι όμως, οι χρήστες υπηρεσιών υγείας έχουν βγει εκτός σε μερικές από αυτές.
Δεν έχουν άποψη για το προϊόν που θα πάρουν για την υγεία τους….
Εν τω μεταξύ, μιλάμε για τους ανθρώπους που ζουν με τις ασθένειες, με την αναπηρία…
Έχω διαβάσει κείμενα, έχω βρεθεί σε συνέδρια, έχω πάει σε κάθε είδους εκδήλωση που έχουν διοργανώσει μέχρι τώρα σύλλογοι ασθενών κι αυτό που ξέρω καλά είναι πως οι άνθρωποι γνωρίζουν :
Γνωρίζουν την πάθηση ή την αναπηρία τους όσο κανένας άλλος.
Γνωρίζουν άψογα τη νομοθεσία που τους αφορά
Προχωρούν ακόμα και σε σπουδές στο χώρο της υγείας.
Κι όμως είναι ακόμα εκτός…
Είναι όμως μέσα στην καρδιά μου τόσοι άνθρωποι και τόσες αναμνήσεις που μ΄ έχουν κατακλύσει.
Μόλις ήρθε μήνυμα από φίλη- πρόεδρο συλλόγου: Είμαι ένα μήνυμα ή ένα τηλεφώνημα «μακριά»…